Jestem Ola. Informatyk z wykształcenia i zawodu, Specjalista SEM/SEO. Przede wszystkim jednak pełnoetatowa mama trójki dzieci (2010, 2014, 2017). Członkami naszej rodziny są także nasi czworonożni przyjaciele: Lusia (buldog francuski) oraz Besia (amstaff).

Nade wszystko cenię sobie czas spędzony z rodziną. Czuję się spełniona jako mama. To moja droga i mój świadomy wybór. Każdego dnia wspólnie bawimy się, uczymy, gramy, rozmawiamy albo pracujemy. Uwielbiam patrzeć na rozwój moich dzieci, wspierać, tłumaczyć świat, być częścią ich dorastania.

Od początku, od pierwszej klasy najstarszej córki jestem czynnym zwolennikiem edukacji domowej.

Jeśli czas mi na to pozwala, a nie mam go niestety za dużo uwielbiam czytać książki.  Z przyjemnością także pogłębiam swoją wiedzę w dziedzinach, którymi się interesuje: polityka czy naturalne metody leczenia.

Dlaczego edukacja domowa?

Edukacja domowa to temat, który budzi wiele kontrowersji. Stosunkowo często spotykam się z negatywnym stosunkiem do nauczania w domu ale nie spotkałam jak do tej pory nikogo, kto miał wystarczająco mocne merytoryczne argumenty, żebym zmieniła zdanie. Fakt, to bardzo trudna droga i czasem jestem bardzo zmęczona. Ale niezmiennie myślę, że warto podjąć ten wysiłek jeśli służy on rodzinie i dziecku.

Czy dzieci w edukacji domowej są izolowane?

Padają zarzuty, że dziecko jest wyizolowane, brak mu kontaktów z rówieśnikami, nie będzie się potrafiło odnaleźć w grupie no i moje ulubione stwierdzenie dotyczące socjalizacji. Tak, ten aspekt jest najczęściej przytaczany przez przeciwników edukacji domowej. Mnie jednak się wydaje,  że szkolna socjalizacja w dużej mierze niszczy autorytet rodziców. Tymczasem to my, dorośli jesteśmy odpowiedzialni za przekazanie odpowiednich wartości. To tu będą najlepsze wzorce zachowań, wśród rodziny a nie przypadkowym towarzystwie rówieśników lubianych bądź nie.  Dla mnie socjalizacja zaczyna się w domu od nas, rodziców. Ponadto w  szkole też zdarzają się dzieci agresywne i trzeba mieć naprawdę mocny charakter, aby się nie dać się zniszczyć. Moje dzieci są wrażliwe dlatego osobiście wolę, aby nabierały pewności siebie w przyjaznym środowisku. Nie mniej jednak okazji do spotkań mamy sporo. A co ważne, otaczamy się ludźmi, którymi otaczać się chcemy. Ponadto uważam, że dzieci chodzące do szkoły silnie preferują rówieśników, i stronią od osób starszych i młodszych. Szkoła buduje bardzo wyraźne podziały wiekowe tymczasem w życiu nie funkcjonujemy wyłącznie z równolatkami. Model szkolny nijak ma się do życia. No i zasadnicze pytanie,  czy tak naprawdę trzeba współżyć w grupie? Czy to niezbędna do życia umiejętność, która jest warta więcej niż rozwijanie pasji i innych umiejętności?

Rozwój dziecka

Nie odpowiada mi system szkolny. Nie chcę, aby moje dzieci zostały wtłoczone w system poprawnych  odpowiedzi  i z góry narzuconego rozwiązania. Nie odpowiada mi wszechobecna codzienna walka, rywalizacja i potrzeba bycia na topie.

Sama szkoła bardzo rzadko będzie w stanie tak skutecznie rozwijać indywidualnie dziecko jak nauka w optymalnych warunkach, kiedy człowiek rozwija się przez obserwację i doświadczenie, czasem z mentorem a czasem w samotności w swoim własnym tempie. Ja, jako matka znam najlepiej słabe i mocne strony moich dzieci i zawsze będę starała się za nimi podążać.  Moim celem jest także wspieranie pasji ale bez nacisku.

Motywacja

Jest jeszcze inny argument przemawiający za edukacją domową. Otóż często dzieje się tak, że dzieci w pewnym momencie zaczynają uczyć się dla ocen. System szkolny skutecznie odzwyczaja dzieci od interesowania się czymkolwiek ponad przymusową szkolną normę. Wyrabia się bardzo silna motywacja zewnętrzna a dzieci gubią motywację wewnętrzną. Szkolny system oceniający czyni fatalne szkody naszym dzieciom. Tylko nieliczne z nich potrafią zachować w sobie ciekawość uczenia, się poznawania, poszerzania wiedzy. Ponadto bardzo często z ciekawego, pomysłowego, odważnego dziecka może zrobić  się takie, które zostanie nauczone, że jedna odpowiedź jest prawidłowa, pani odpowiedź i że nie można się wyróżniać i trzeba robić to, co pani każe. System jak system, od lat jest jaki jest. Ale to z domu dzieci powinny wynieść otwartość na świat, kompetencje społeczne i bycie otwartym.”Kręgosłup” kształtuje się w domu już od najmłodszych lat.

Zanim się zdecydowałam, długo biłam się z myślami jak to będzie, czy sobie poradzę z trójką dzieci, czy znajdę czas dla wszystkich. Przyznam, że po przeprowadzce do Warszawy rozważałam kilka szkół w tym Montessori czy demokratyczne jednak im bliżej poznawaliśmy nowe otoczenie, im więcej ciekawych miejsc zobaczyliśmy czy w końcu im więcej wspaniałych znajomości udało się nawiązać, wiedziałam, że edukacja domowa jest dla nas.

Wszystkie rysunki są mojego autorstwa. Inspiracji szukam na grupach FB, w ogólnodostępnych źródłach czy Pinterest.

Zezwalam na pobieranie jako materiały do pracy dla dzieci.

Zezwalam także na udostępnianie plików na swoich blogach pod warunkiem podania źródła pochodzenia.